سرمای تبخیری به پدیده ای گفته می شود که هنگام تبدیل آب مایع به بخار در دمایی کمتر از نقطه ی جوش اتفاق می افتد. در این فرآیند، آب برای تبخیر شدن، گرما را از محیط اطراف جذب می کند و باعث کاهش دمای محیط می شود. انرژی مورد نیاز برای این تبدیل، به صورت گرمای نهان دریافت می شود و زمانی که بخار دوباره به آب تبدیل شود، این انرژی آزاد می گردد.
تبخیر نقش مهمی در چرخه ی آب و تعادل دمایی زمین دارد و به ویژه در شهرها، عاملی مؤثر در کاهش دمای هوا محسوب می شود. عواملی مانند تابش شدید خورشید، دمای بالا، رطوبت کم و وزش باد قوی، تبخیر را افزایش می دهند، در حالی که رطوبت بالای هوا، آن را کاهش می دهد.
به طور کلی، تبخیر در سه شکل اصلی شناخته می شود: تبخیر سطحی [Evaporation] از سطوح بدون پوشش گیاهی مانند دریاچه ها و زمین های خشک، تعرق از طریق گیاهان، و ترکیب این دو که تبخیر و تعرق (Evapotranspiration) نام دارد. در تعرق، گیاهان از طریق روزنه های سطح زیرین برگ ها آب را آزاد می کنند، که این آب می تواند از لایه های عمقی خاک جذب شده باشد.
