ردپای کربنی یا ردپای کربنی محصول (Product Carbon Footprint – PCF) معیاری برای سنجش میزان انتشار گاز دیاکسید کربن [Kohlendioxid (CO2)] و سایر گازهای گلخانهای در طول چرخه عمر یک محصول یا خدمات است. این فرایند شامل مراحل استخراج و حملونقل مواد خام، تولید، توزیع، مصرف، بازیافت و دفع نهایی محصول میشود.
بهطور کلی، ردپای کربنی میزان تاثیر زیستمحیطی یک کالا یا خدمت را از طریق مقدار گازهای گلخانهای منتشرشده نشان میدهد. این مفهوم برای هر چیزی، از دوچرخه و مواد غذایی گرفته تا سفرهای تفریحی و پنلهای خورشیدی [Solarkollektoren] ، کاربرد دارد. اما از آنجا که بسیاری از کالاها قبل از رسیدن به مصرفکننده مسیر طولانی را طی میکنند، محاسبه دقیق ردپای کربنی آنها چالشبرانگیز است.
