به برقی گفته میشود که از منابع انرژی تجدیدپذیر تولید میشود. منابع تجدیدپذیر – در تمایز با تولید انرژی از طریق انرژی هستهای، زغالسنگ و نفت شامل آب، باد، خورشید و انرژی زمینگرمایی (ژئوترمال) هستند. همچنین زیستتودههایی. [Biomasse] مانند چوب یا سایر مواد گیاهی آلی، بهعنوان منابع تجدیدشونده، نیز بخشی از انرژیهای تجدیدپذیر به شمار میروند. در سال 2008، تنها حدود 12% از برق مصرفی در آلمان از منابع تجدیدپذیر تامین میشد؛ در مقابل، 29% از طریق انرژی هستهای و 59% از طریق منابع فسیلی و سایر حاملهای انرژی [Energieträger] تامین شده بود.
استفاده از گاز محل دفن زباله، گاز فاضلاب و گاز معادن نیز تحت عنوان «تولید برق زیستسازگار» شناخته میشود، چرا که در این روشها، گازهای مضر به انرژی [Energie] مفید تبدیل میگردند. با این حال، این منابع از منظر فنی کاملا تجدیدپذیر محسوب نمیشوند.
از آنجا که تولیدکنندگان برق سبز انرژی الکتریکی را وارد شبکه برق عمومی میکنند، برق سبز نیز بخشی از ترکیب کلی شبکه برق خواهد بود. با این وجود، مصرفکنندگان برق سبز از طریق انتخاب تامینکننده خود، بهطور غیرمستقیم بر میزان برق تجدیدپذیری که تولید و به شبکه تزریق میشود، اثرگذار هستند.
در برخی موارد، واژهی برق سبز برای نیروگاههایی بهکار میرود که اگرچه از منابع تجدیدپذیر استفاده نمیکنند، اما جایگزینی با آلایندگی کمتر نسبت به نیروگاههای فسیلی و اتمی بهشمار میآیند. از جمله این گزینهها میتوان به نیروگاههای تولید همزمان برق و حرارت (CHP) مانند نیروگاههای بلوکی گازسوز یا نیروگاههای سیکل ترکیبی گاز و بخار اشاره کرد.
