تابش خیرهکننده عبارت است از کاهش توانایی بینایی [Sehleistung] یا اختلال در ادراک به دلیل شدت بالای روشنایی یا کنتراستهای نوری در یک یک محیط بصری.
خیرگی به دو نوع تقسیم میشود:
- خیرگی فیزیولوژیکی که در آن کاهش واقعی توانایی بینایی رخ میدهد.
- خیرگی روانشناختی که در آن اختلال در ادراک به دلیل ناهماهنگی بین شدت روشنایی [Leuchtdichte] و میزان اطلاعات موجود در ناحیه مشاهدهشده ایجاد میشود.
تابش خیرهکننده میتواند توسط خود منبع نوری ایجاد شود (تابش خیرهکننده مستقیم) یا از طریق انعکاس [Reflexion] منبع نوری به وجود آید (تابش خیرهکننده بازتابی).
