عایقبندی روی تیرهای سقف معمولا در مناطقی استفاده میشود که قصد دارند تیرهای سقف [Dachstuhl] قابل مشاهده باقی بمانند. در این روش، معمولا یک پوشش قابل مشاهده از صفحات گچبرداری یا پانلهای چوبی روی تیرها نصب میشود. سپس باید یک لایه بخاربند [Dampfbremse] همراه با یک لایه هوابند نصب گردد. در برخی سیستمها، ممکن است این پوششهای عایق وظیفه این لایهها را نیز بر عهده بگیرند. در این شرایط، باید به دقت به هوابندی [Luftdichtheit] در نواحی اتصال و محلهایی که عبور لولهها وجود دارد توجه شود.
بعد از نصب این لایهها، لایه زیرین نصب خواهد شد، مگر اینکه این وظیفه توسط مواد عایق یا پوششهای آنها انجام شود. در سیستمهای عایقبندی روی تیرهای سقف، معمولا لایههای کنترلات (لایههای پشتیبانی) بزرگتر از سیستمهای سنتی هستند. دلیل این امر این است که لایههای کنترلات و اتصالات آنها باید بتوانند ساختارهای بعدی را پشتیبانی کنند. از این رو، پیچهای اتصال نباید بهطور عمودی در تیرها نصب شوند، بلکه باید در زاویهای مشخص بهطور مورب نصب گردند.
سیستمهای عایقبندی روی تیرهای سقف این مزیت را دارند که میتوانند بدون ایجاد پلهای حرارتی از طریق دیوارهای خارجی و تیرهای سقف عبور کنند.
