ویژگی اصلی سیستم گرمایش با هوای تازه، انتقال گرمای گرمایشی تنها از طریق هوای تازهی ورودی [Zuluft] و بدون استفاده از هوای برگشتی است. در این سیستم، میزان جریان هوا باید بر اساس معیارهای بهداشتی و نه صرفاا نیازهای حرارتی تعیین شود.
هوای بیرونی معمولا ابتدا در یک مبدل حرارتی، از طریق فرآیند بازیابی گرما [Wärmerückgewinnung] پیشگرم میشود. سپس این هوا با استفاده از گرمکنندهی هوا تا حداکثر دمای 50 درجهی سانتیگراد گرم شده و به فضاهای داخلی هدایت میشود.
بهدلیل توان گرمایشی پایین، این نوع سیستم تنها برای ساختمانهای کممصرف انرژی و خانههای غیرفعال مناسب است.
