شاخص وُبه معیاری است برای سنجش قابلیت جایگزینی گازهای سوختی مختلف. برای نمونه، گاز طبیعی، پروپان یا بیوگاز را میتوان تنها در صورتی بدون تغییر فنی در دستگاههای گازی استفاده کرد که شاخص وُبه آنها یکسان یا بسیار نزدیک باشد.
شاخص وُبه معمولا با استفاده از ارزش حرارتی بالا [Brennwert] و نسبت چگالی گاز به چگالی هوا (نوع بالایی، Ws) محاسبه میشود. گاهی نیز به جای آن، از ارزش حرارتی پایین [Heizwert] استفاده میشود (نوع پایینی، Wi).
اگر دو گاز شاخص وُبه متفاوتی داشته باشند، در دستگاه گازسوز فشار نازل و بار آن تغییر میکند. در این حالت، پیش از تعویض گاز باید نازل یا مشعل مناسب جایگزین شود.
برگه فنی G 260 از مؤسسه DVGW محدودههای مجاز شاخص وُبه را برای ترکیب گاز مشخص میکند.
