به دلیل ویژگیهای الاستیک دائمی خود، سیلیکون (که به آن سیلیکون لاستیک نیز گفته میشود) ماده متداولی برای پر کردن درزهای انبساط،، درزهای حاشیهای و اتصالات است. با این حال، الاستیسیته سیلیکون محدود به حداکثر 20% کشش است. به این معنی که یک درز انبساطی به عرض 1 سانتیمتر فقط میتواند تا 2 میلیمتر گسترش یابد. بیشتر از این، سیلیکون دچار پارگی میشود و باید تعویض گردد. به همین دلیل، درزهایی که با سیلیکون پر شدهاند، بهعنوان درزهای نیازمند نگهداری شناخته میشوند.
از نظر شیمیایی، سیلیکون ترکیبات سیلیسیوم-اکسیژن با زنجیرههای بلند است که میتوانند به هم متصل شوند. این ویژگی باعث میشود که سیلیکون علاوه بر خاصیت الاستیسیته دائمی، خواص ضد آب، ضد رنگ و ضد چسبندگی نیز داشته باشد، به همین دلیل این درزها قابل رنگآمیزی نیستند.
سیلیکونها همچنین در شیشههای عایق [Isoliergläsern] در ناحیه اتصال لبه [Randverbundes] بهعنوان مرحله دوم درزگیری استفاده میشوند.
