اتصال حاشیهای بخشی از شیشههای عایق است که در آن شیشهها در ناحیه حاشیهای با استفاده از یک فاصلهگذار [Abstandhalter] خاص و مواد چسبی یا درزگیر به هم متصل میشوند. فاصلهدهندهها معمولا از آلومینیوم، فولاد ضد زنگ یا پلاستیک ساخته میشوند.
مواد چسبی و درزگیر معمولا در دو مرحله اعمال میشوند: ابتدا فاصلهگذار به طور افقی با پلیایزوبوتیلن به شیشه چسبانده میشود و سپس بخش بیرونی فاصلهگذار بین شیشهها از بیرون با پلیسولفیدپلیمر [Polysulfidpolymer] (که به نام تیوکول [Thiokol] نیز شناخته میشود) یا سیلیکون درزگیری میشود. اتصالات حاشیهای ساخته شده از پلی سولفید پلیمر از اتصالات حاشیهای ساخته شده از سیلیکون [Silikon] محکمتر هستند. از سیلیکون به دلیل قابلیت کشش بالا، به ویژه در شیشههایی استفاده میشود که اتصال حاشیهای آنها به صورت برنامهریزی شده تغییر شکل میدهد، مانند شیشههایی که از دو طرف نگهداری میشوند یا در شیشههای ساختاری [Structural Glazing].
