پلیسولفید علاوه بر پلیاورتان [Polyurethan] (PUR) و سیلیکون [Silikon] بهعنوان مرحله دوم درزگیری (درزگیر ثانویه) در اتصال لبه شیشههای عایق استفاده میشود. این مواد معمولا دو جزئی هستند و به یک الاستومر تبدیل میشوند. اغلب برای درزگیرهای پلیسولفید از نام تجاری Thiokol® بهعنوان مترادف استفاده میشود.
در مقابل مرحله اول درزگیری اتصال لبه که از پلی ایزوبوتیلن (که به اختصار Butyl نامیده میشود) ساخته شده و مسئول اصلی آببندی شیشههای عایق چندجداره است، مرحله دوم درزگیری بین پشت فاصلهدهنده و لبه شیشه، مسئولیت باربری و اتصال بستههای شیشهای مختلف در شیشههای عایق را بر عهده دارد.
در این زمینه، پلیسولفید رایجترین درزگیر برای شیشههای عایق معمولی است. با این حال، در مقایسه با سیلیکون، پلیسولفید در برابر UV مقاوم نیست، بنابراین باید از طریق سیستم پروفیل بهطور مکانیکی پوشانده شود. همچنین، میتوان از چاپ حاشیهای غیرشفاف در طول لبه شیشه استفاده کرد. علاوه بر این، چون برای پلیسولفیدها مقادیر باربری موجود نیست، بنابراین این مواد برای کاربردهای شیشهکاری ساختاری (Structural Glazing) مناسب نیستند. از مزایای پلیسولفید میتوان به مقاومت بهتر در برابر نفوذ گاز و بخار آب نسبت به سیلیکون اشاره کرد، که مانع از خروج گاز نجیب از فضای بین شیشهای (SZR) یا ورود رطوبت به آن میشود. همچنین پلیسولفید از نظر هزینه نسبت به سیلیکون بسیار ارزانتر است.
