این پدیده بر اثر ترکهای جانبی که از مسیر خراش اصلی شروع شده و بهصورت موازی با سطح شیشه پیشروی میکنند، ایجاد میشود. این ترکها با نفوذ به سطح شیشه، باعث ایجاد پوستهپوسته شدن و گسترش عرض خراش از حدود 20-30 میکرومتر به بیش از 300 میکرومتر میشوند. این امر باعث میشود که حتی خراشهای ظریف [Kratzer] ، بهویژه در نور بازتابی، بهوضوح قابل مشاهده باشند.
یافتههای تحقیقاتی درباره چپینگ:
مطالعات انجامشده در دانشگاه فنی دارمشتات (Technische Universität Darmstadt) نشان دادهاند که چپینگ در شیشههای سکوریت [Einscheibensicherheitsglas] نسبت به شیشههای فلوت معمولی [Floatglas] از نظر ابعاد قابلتوجهتر است.
شرایط محیطی نقش مهمی در شدت چپینگ دارند:
- در محیطهای مرطوب، تفاوت زیادی بین انواع شیشه مشاهده نشده است.
- اما در شرایط جوی معمول در صنعت ساختمان، شیشههای حرارتی-سکوریت شده در مقایسه با شیشههای فلوت حرارتدیده، میزان بیشتری از ترکهای جانبی و پوستهشدن را نشان دادهاند.
تاثیرات چپینگ:
چپینگ تنها یک نقص بصری محسوب میشود و تاکنون تاثیری بر کاهش استحکام شیشه گزارش نشده است.
