ساختار شکست و اندازهی تکههای شکستهشدهی شیشه به میزان انرژی ذخیرهشده در آن بستگی دارد. این انرژی در لحظهی شکست، از تنش داخلی ناشی از فرآیند پیشتنیدگی حرارتی و تنشهای ناشی از بارهای خارجی تشکیل میشود.
هرچه میزان پیشتنیدگی شیشه کمتر باشد، قطعات شکستهشده بزرگتر خواهند بود. بهعنوان مثال، شیشهی ایمنی تکلایه [Einscheibensicherheitsglas] به دلیل پیشتنیدگی بالا، هنگام شکست به قطعات بسیار کوچک (حدود 100 میلیمترمربع) خرد میشود. در مقابل، شیشهی شناور [Floatglas] که پیشتنیدگی بسیار کمی دارد (حدود -5 تا -10 نیوتن بر میلیمترمربع) به تکههای بسیار بزرگتر میشکند.
برای طبقهبندی شیشههای نیمهپیشتنیده و ایمنی، مطابق با استاندارد DIN EN 1863-1 (مربوط به شیشهی نیمهپیشتنیده) و استاندارد DIN EN 12150-1 (مربوط به شیشهی ایمنی تکلایه)، بررسی الگوی شکست انجام میشود. این بررسی شامل شمارش تعداد قطعات شکستهشده و اندازهگیری بزرگترین قطعه است. تنها در صورتی که شیشه این استانداردها را برآورده کند، میتوان آن را بهعنوان شیشهی نیمهپیشتنیده [Teilvorgespanntes Glas] یا شیشهی ایمنی تکلایه (ESG) طبقهبندی کرد.
در صورتی که شیشهی شکستهشده فرو نریزد، میتوان با تحلیل الگوی شکست، محل و دلیل شکست را مشخص کرد. نشانههای خاص در نقطهی شکست اغلب به علت اصلی شکست شیشه اشاره میکنند.
