هر روز ترکیبات شیمیایی جدیدی وارد محیط زیست میشوند که بهویژه در فضاهای داخلی میتوانند اثرات منفی زیادی داشته باشند. سموم خانگی ممکن است از طریق اجزای سازهای ساختمان، وسایل منزل، رفتارهای زندگی مانند سیگار کشیدن، نحوه استفاده از فضا مانند تهویه، گرمایش و نظافت، یا از منابع محیطی مانند میدانهای الکتریکی، گاز رادون یا ذرات معلق وارد محیط شوند. مصالح ساختمانی آلوده، رنگها، چسبها و مبلمانهایی که گازهای سمی آزاد میکنند، کیفیت هوای داخل را در بسیاری از فضاها کاهش دادهاند.
برخی از این مواد سمی بدون بو هستند و تشخیص آنها دشوار است، اما میتوانند آسیبهای برگشتناپذیری از جمله مسمومیتهای مزمن ایجاد کنند. شدت تاثیر آنها به میزان غلظت و مدت زمان تماس بستگی دارد. برخی ترکیبات مانند ترکیبات آلی فرار (VOCs) طی چند هفته یا ماه کاهش مییابند، در حالی که مواد کمفرار مانند حشرهکشها یا نرمکنندهها [Weichmacher] ممکن است برای دههها در محیط باقی بمانند.
مقررات مواد خطرناک مصوب سال 2005 برای کنترل ورود این ترکیبات به بازار تنظیم شده و بهمنظور حفظ سلامت افراد و محیط زیست تدوین شده است. قانون مواد شیمیایی نیز خواص سمی این ترکیبات را شرح میدهد. بررسی، ارزیابی و پاکسازی این مواد نیاز به دانش تخصصی دارد. متخصصان زیستساخت (Baubiologen) فضاهای داخلی را برای شناسایی آلایندههای فرار آلی، گازهای معدنی مانند CO₂، مواد کمفرار مانند قارچکشها و حشرهکشها، و نیز مواد ضد شعله موجود در پلاستیکها و وسایل الکترونیکی بررسی میکنند. همچنین میزان آلودگی ناشی از الیاف سمی مانند آزبست نیز قابل اندازهگیری است. برای این بررسیها از روشهایی مانند آنالیز هوا، گردوغبار یا مصالح استفاده میشود و نوع روش بسته به شرایط انتخاب میگردد. بر اساس نتایج این آنالیزها میتوان تصمیم به انجام اقدامات اصلاحی گرفت.
