در تیرها یا دالهای افقی که باریک یا دارای دهانههای بسیار بلند هستند، معمولا در اثر وزن خود، خمش اولیه قابلتوجهی اتفاق میافتد. برای اینکه این اعضا پس از بهرهبرداری، شکل نهایی مطلوب را حفظ کنند، میزان این خمش در مرحله طراحی پیشبینی و جبران میشود.
پیشبرآمدگی به نوعی پیشتغییرشکل عمدی گفته میشود که در هنگام ساخت، به تیرها و دالها داده میشود تا اثر خمش آینده را خنثی کند.
میزان این پیشبرآمدگی باید برابر یا معادل با مقدار تقریبی خمش ناشی از بارهای بهرهبرداری آینده باشد. بنابراین، قالببندی (شالریزی) بهگونهای انجام میشود که تیر یا دال در جهت مخالف خمش نهایی، دارای انحنا باشد.
پس از آنکه عضو به مقاومت نهایی خود رسید، فرآیند پایینآوردن تدریجی و کنترلشده آغاز میشود که ممکن است طی چند هفته انجام شود. این روش مانع از بروز ترکهای ناشی از آزادسازی ناگهانی قالب میشود.
برای این فرآیند، از تکیهگاههای سنگین (Heavy-duty props) استفاده میشود که میتوانند بهصورت کنترلشده از نظر نیرو و جابهجایی، بارهایی تا حدود 200 کیلو نیوتن (kN) را با استفاده از سیستمهای هیدرولیکی پایین بیاورند.
