مکش باد نوعی بار ناشی از جریان هواست که بر روی سقف و پوشش آن وارد میشود. این پدیده حاصل تاثیر فشار باد بر سطوح است و بر اساس اصل برنولی توضیح داده میشود. اصل برنولی بیان میکند که مجموع فشار استاتیکی و دینامیکی هوا همواره ثابت است.
علت اصلی مکش، اختلاف فشار هواست؛ فشار هوای ساکن درون ساختمان یا درون لایههایی مانند عایق، بیشتر از فشار ناشی از جریان باد در بیرون است. در حالت سکون، ذرات گاز بهطور یکنواخت در شش جهت مختلف حرکت میکنند، اما هنگام وزش باد، بیشتر ذرات هوا در جهت باد حرکت میکنند و در نتیجه فشار در جهات دیگر—مانند پایین—کاهش مییابد. این عدم تعادل باعث میشود پوشش سقف از سمت داخل به بالا فشار بیاورد و در نهایت از جای خود کنده شود. به این ترتیب، کمبود فشار مخالف از طرف بیرون، عامل ایجاد مکش باد است.
در محلهایی که باد به لبههای ساختمان برخورد میکند، تجمع ذرات هوا باعث ایجاد فشار مثبت یا «فشار متراکم» میشود که به نما نیرو وارد میکند. تغییر مسیر جریان باد در این نقاط، گردابههایی نیز به وجود میآورد. در سمت دور از باد (جهت پشت به باد یا سمت لی)، نیروی کششی به شکل مکش ظاهر میشود که میتواند لایههای پوششی سبک، بهویژه پوششهای سقف [Dachabdichtung] را جدا کند.
برای جلوگیری از آسیب ناشی از مکش باد، اجزای سازه باید بهگونهای طراحی شوند که بتوانند این نیروها را مطابق با استاندارد [Eurocode] DIN EN 1991-1-4 بهدرستی تحمل کنند.
