پلهای حرارتی، نواحیای در بدنهی ساختمان هستند که مقاومت کمتری در برابر عبور گرما دارند و در نتیجه نسبت به دیوارها و سقفهای مجاور، گرما را با سرعت بیشتری از داخل به خارج منتقل میکنند. این نقاط به دلیل داشتن مقاومت پایین در برابر عبور حرارت [Wärmedurchlasswiderstand]، دمای سطحی پایینتری در سمت داخلی فضا دارند. در نتیجه، بخار موجود در هوای مرطوب داخل ساختمان ممکن است روی این سطوح سرد تقطیر شود و موجب ایجاد آسیبهای ناشی از رطوبت مانند کپک یا پوسیدگی گردد. جلوگیری از پلهای حرارتی یکی از اصول کلیدی در طراحی ساختمانهای کممصرف است.
