در مقایسه با سیستمهای عایقبندی بر روی سقف، که در آنها لایههای کنترلات (کوباند) و لایههای سقف بالاتر از عایق نصب میشوند، در سیستمهای عایقبندی سقف با استفاده از تیرها، لایههای سقف مستقیما بر روی تیرها (سپرنها) نصب میشوند.
عایق سقف سپس در این لایههای سقف آویزان شده و بر روی آنها ثابت میشود. پوشش سقف در فرورفتگیها یا برآمدگیهای تقویتشده که برای این منظور طراحی شدهاند، قرار میگیرد. بیشتر تولیدکنندگان از پلیاستایرن بهعنوان ماده عایق استفاده میکنند. طبق دستورالعملهای تولیدکنندهها، سطوح بالایی باید بهطور همزمان بهعنوان زیرسقفها عمل کنند. برای این منظور، شیارهای خاصی برای زهکشی در نظر گرفته شدهاند، بنابراین دیگر نیازی به پوشش زیرین جداگانه نیست.
تولیدکنندگان این سیستمها بهویژه در بخش نوسازی و بازسازی از آن استفاده میکنند. در این روش، تنها کافی است پوشش سقف موجود برداشته شود و عایق نصب گردد. پس از نصب عایق، میتوان از پوشش موجود استفاده کرد یا از مواد جدید برای پوشش سقف بهره برد. یکی از مزایای این سیستمها میتواند کاهش پلهای حرارتی [Wärmebrücken] بین تیرها و دیوارهای خارجی باشد. اما باید توجه داشت که ممکن است مشکلاتی در ایجاد آببندی هوایی در محلهای اتصال و نفوذها وجود داشته باشد. از دیدگاه فیزیک ساخت، قبل از نصب صفحات باید بررسی شود که آیا لایه آببندی هوایی در طرف اتاق از عایق حرارتی [Wärmedämmung] اصلی بهطور صحیح ساخته شده است یا خیر.
در صورتی که لایههای بخار جلوگیری وجود نداشته باشد، باید در نظر گرفته شود که پلیاستایرنها معمولا مقاومت بیشتری در برابر انتشار بخار آب نسبت به بیشتر مواد موجود در طرف اتاق دارند. بنابراین، قبل از نصب عایقها، گواهی فیزیک ساخت در مورد عملکرد آنها ضروری است.
