در یک سیستم تهویه هوای خروجی، هوای مصرفشده با استفاده از یک دستگاه تهویه هوای خروجی مرکزی از اتاقهای مرطوب مکیده شده و به خارج از ساختمان هدایت میشود. در این فرآیند، فشار منفی جزئی در داخل ساختمان ایجاد میشود، به طوری که هوای خارجی از طریق منافذ ورودی هوا در دیوارهای خارجی به اتاقهای نشیمن و خواب وارد میشود. جریان عرضی طراحیشده در داخل واحد مسکونی امکان کارایی بالای تهویه را فراهم میآورد. ورود هوا از طریق عناصر جریان ویژهای انجام میشود که در بالای رادیاتورها در دیوارهای خارجی، پنجرهها یا قابهای پنجره نصب شده و به منظور راحتی، میتوانند بهطور خاص برای جهت و سرعت جریان هوا تنظیم شوند. در صورت استفاده از عناصر جریان پشت رادیاتورها با هدایت هوا از طریق رادیاتور [Heizkörper]، هوای ورودی [Zuluft] میتواند به طور اضافی پیشگرم شود.
بسته به نوع تکنولوژی ورود هوا، ساکنان میتوانند جریان هوای ورودی را به طور هدفمند در اتاقهای خاص هدایت کنند (مثلا شبها و صبحها در اتاقهای خواب، ظهر و عصر در اتاقهای نشیمن). استفاده از سیستمهای تهویه هوای خروجی برای نوسازی ساختمانها بسیار مناسب است، زیرا میتوان از سیستمهای کانال هوای ورودی صرفنظر کرد. همچنین امکان بازیابی گرما [Wärmerückgewinnung] بهطور غیرمستقیم، مانند استفاده از پمپ حرارتی [Wärmepumpe]، در سیستمهای تهویه هوای خروجی نیز وجود دارد.
