واژه تاریخی و معماری «اُهر» به یک نوع تزئین در بخش لبههای داخلی بازشوهای پنجره و در، بهویژه در ناحیهی بالا (زیر آستانه و قسمت بالایی قاب) اشاره دارد.
این تزئینات که به صورت گوشههایی برجسته و به شکل یک نقش یا آرایهی ornamental طراحی میشوند، میتوانند به صورت مسطح یا برجسته باشند و از اشکال دایره، بیضی، لوزی یا چندضلعیهای پلهای تشکیل شوند.
این گوشههای برجسته به شکل تصویری شبیه به گوش انسان هستند و به همین دلیل به آنها «اُهر» گفته میشود. در زبانهای فرانسوی و ایتالیایی نیز به آنها به ترتیب oreille، orecchio و crossette گفته میشود. در مبلمان، مثالی از این فرم را میتوان در «صندلی گوشدار» (Ear Chair) مشاهده کرد.
از نظر فرم تزئینی، اُهر با عناصر دیگری مانند نقوش غضروفی (Knorpelwerk)، رُکای (Rocaillen) شامل حلقهها و صدفها، شاخههای پیچیده یا بادبزنهای تزئینی همخانواده است.
این نوع آرایهها نمونههایی مشابه در دوره باروک و مانیریسم دارند.
اُهر به عنوان یک عنصر تزئینی، به ویژه در سبکهای Jugendstil (آرت نوو) و Art Déco بسیار محبوب بوده است.
در دوره پستمدرن نیز این فرمها به عنوان ارجاعاتی تاریخی و بازیگوشانه در نماهای ساختمان به کار رفتند تا حس چهرهمانندی و طنز را در نمای [Fassaden] ساختمان ایجاد کنند.
