بهعنوان یک مادهی پیشرفته برای پوشش نمای ساختمان، عمدتا به شکل آلیاژ تیتانزینک (Titanzink) تولید میشود که مطابق با استاندارد EN 988 تعریف شده است. این آلیاژ در ابتدا دارای سطحی صاف و نقرهایرنگ است که در اثر فرآیند طبیعی مواجهه با شرایط جوی، به یک پاتینای مات و خاکستری-آبی تبدیل میشود. شکلگیری این پاتینا بهطور طبیعی ممکن است چندین سال به طول انجامد، اما با استفاده از فرآیندهای پیشپردازش مصنوعی مانند فسفاته کردن میتوان این زمان را کاهش داد یا از آن جلوگیری کرد.
تیتانزینک دارای ویژگیهایی چون انبساط حرارتی پایین، نرخ خوردگی بسیار کم، و قابلیت پردازش عالی است. این ماده در قالب نوارها، صفحات، پانلها، کاستها، و پروفیلهای موجدار یا زیکزاکی برای نمای ساختمان مورد استفاده قرار میگیرد. علاوه بر کاربردهای معماری، از زینک بهعنوان یک پوشش حفاظتی در برابر خوردگی برای فلزاتی مانند فولاد نیز بهره میگیرند. از منظر ایمنی در برابر آتش، تیتانزینک در دسته مصالح ساختمانی [Baustoffklasse] کلاس A قرار دارد و بهعنوان یک مادهی ایمن و بادوام شناخته میشود.
زینک همچنین بهعنوان پوشش محافظ در برابر خوردگی برای سایر فلزات، مانند فولاد، مورد استفاده قرار میگیرد.
