شیشههای عایق حرارتی نوعی شیشه دو جداره هستند که یکطرف آنها با لایهای خاص به نام پوشش [Low-e-Beschichtung] (با تابش پایین) پوشانده شده است تا از انتقال حرارت جلوگیری کند.
ضریب انتقال حرارت [Wärmedurchgangskoeffizient] این شیشهها میتواند با استفاده از گازهای نجیب در فضای بین لایهها (مانند گاز زنون [Xenon] یا آرگون [Argongas] ) به طور قابل توجهی کاهش یابد.
برای بهرهبرداری بهینه از انرژی خورشیدی، شیشههای عایق حرارتی باید توانایی عبور مقدار زیادی انرژی خورشیدی را داشته باشند، به این معنی که دارای ضریب انتقال نور بالا و ضریب انرژی خورشیدی [g-Wert] بالایی باشند تا بیشترین میزان انرژی خورشیدی را به داخل ساختمان منتقل کنند.
