آغشتهسازی محافظتی با استفاده از مواد غیرپوششی انجام میشود که به درون منافذ مصالح نفوذ میکنند، اما این منافذ را بهطور کامل مسدود نمیسازند. در این روش، باید امکان خروج بخار آب از درون مصالح حفظ شود، یعنی سطح باید تنفسپذیر باقی بماند. کاربردهای رایج این نوع آغشتهسازی در سطوح سنگ طبیعی [Naturwerksteinen] و بتن دیده میشود. استفاده از آغشتهسازیهای پایه رزین سیلیکونی، این سطوح را در برابر نفوذ آلودگیها محافظت میکند.
در مورد چوب، آغشتهسازی میتواند با مواد طبیعی مانند روغنها و مومها، یا با ترکیبات شیمیایی محافظ چوب انجام شود. استفاده از مواد طبیعی، جذب رطوبت چوب را کاهش میدهد. در مقابل، آغشتهسازیهای شیمیایی تحت فشار، برای سطوح چوبی در نماهایی با شرایط آبوهوایی بسیار سخت توصیه میشود. با این حال، اگر طراحی سازه چوبی بهدرستی انجام شود، استفاده از این مواد شیمیایی از نظر زیستمحیطی ضروری نبوده و پیشنهاد نمیشود.
