مدل OSI (Open Systems Interconnection Reference) یک مدل لایهای است که از سال 1983 توسط سازمان بینالمللی استانداردسازی (ISO) استاندارد شده است. این مدل پایه طراحی پروتکلهای ارتباطی را تشکیل میدهد.
وظایف ارتباطی در این مدل در هفت سطح تقسیم میشوند که از لایه انتقال بیت آغاز میشود و به ترتیب شامل لایه پیوند داده، لایه شبکه، لایه انتقال، لایه نشست، لایه نمایش و در نهایت لایه کاربرد است.
این لایهها بهترتیب از پایین به بالا عبارتاند از:
-
لایه فیزیکی (Bitübertragungsschicht) – انتقال بیتها از طریق رسانهی فیزیکی
-
لایه پیوند داده (Sicherungsschicht) – کنترل خطا و دسترسی به رسانه
-
لایه شبکه (Vermittlungsschicht) – مسیریابی و آدرسدهی
-
لایه انتقال (Transportschicht) – انتقال مطمئن داده بین دو سیستم
-
لایه نشست (Sitzungsschicht) – مدیریت نشستهای ارتباطی
-
لایه نمایش (Darstellungsschicht) – ترجمه، فشردهسازی یا رمزگذاری داده
-
لایه کاربرد (Anwendungsschicht) – رابط مستقیم با نرمافزارهای کاربر
