بار حریق که با q نشان داده میشود و در واحد کیلووات ساعت بر متر مربع (kWh/m²) بیان میشود، نشاندهندهی میزان انرژی گرمایی بالقوهی تمامی مواد قابل اشتعال در یک سطح معین (مانند مساحت یک بخش حریق در متر مربع) است. بار حریق شامل تمامی عناصر و تجهیزاتی است که درون یا روی ساختمان قرار دارند و قابلیت سوختن دارند. این موارد شامل کفپوشها، مبلمان، پارچهها، کابلها، تجهیزات الکتریکی و عناصر نمای ساختمان مانند سیستمهای عایق حرارتی (WDVS) میشود.
بار حریق محاسباتی و اهمیت آن در طراحی ایمنی آتش
بار حریق محاسباتی (qr) مقدار اصلاحشدهی بار حریق (q) است که با استفاده از ضرایب اصلاحی محاسبه شده و برای تعیین مدت زمان معادل آتشسوزی مورد استفاده قرار میگیرد. این مقدار به تعیین میزان مقاومت لازم سازه در برابر آتش (Feuerwiderstandsdauer) کمک میکند. در این محاسبات، نرخ آزادسازی گرما در طول زمان اهمیت بیشتری نسبت به میزان کلی انرژی گرمایی دارد.
استانداردها و مقررات مرتبط
جزییات محاسبات و استثناهای مجاز برای در نظر گرفتن مواد قابل اشتعال مطابق با استاندارد DIN 18230-1 (ایمنی سازهای در برابر آتش در ساختمانهای صنعتی [Industriebaurichtlinie] – بخش 1: مدت زمان مقاومت محاسباتی در برابر آتش) و همچنین دستورالعملهای صنعت ساختمان تعیین میشوند.
علاوه بر این، استانداردهای DIN EN 1991-1-2 (Eurocode 1: تاثیرات عمومی آتش بر سازهها) و DIN 4102 (رفتار مصالح و اجزای ساختمانی در برابر آتش) نیز در ارزیابی بار حریق و ایمنی سازهای باید مورد توجه قرار گیرند.
