شاخصهای راهنمایی سطح زمین بخشی از سیستمهای هدایت لمسی هستند که در طراحی فضاهای عمومی بدون مانع مورد استفاده قرار میگیرند. این سیستمها در مکانهایی مانند خیابانها، میدانها، ایستگاههای حملونقل عمومی، ایستگاههای راهآهن و سایر تأسیسات عمومی نصب میشوند.
این شاخصها بهصورت نوارهای برجسته روی سطح زمین طراحی شدهاند که افراد نابینا یا کمبینا میتوانند با استفاده از عصای سفید آنها را تشخیص دهند. معمولا از صفحات شیاردار، خطدار و برآمده استفاده میشود، اما در برخی موارد صفحات بافتدار خاص مانند الگوهای لوزیشکل نیز کاربرد دارند. برای محیطهای داخلی، مدلهای چسبی از نوارهای خطدار و برآمده نیز موجود هستند.
شیارها و خطوط راهنما
رایجترین شاخصهای راهنمایی سطح زمین، صفحات شیاردار هستند که در آلمان بیش از 20 سال است که مورد استفاده قرار میگیرند. این صفحات معمولا از بتن، سنگ طبیعی و در محیطهای داخلی مانند ایستگاههای راهآهن، از لاستیک [Kautschuk]، فلز یا پلاستیک ساخته میشوند.
استاندارد DIN 32984 مشخصات صفحات شیاردار را تعیین میکند. با این حال، شیارهای نازک سنتی که به شیارهای سینوسی معروف هستند، با بیشتر نوکهای عصا بهسختی از سایر سطوح قابل تشخیصاند. به همین دلیل، امروزه از صفحات دارای شیارهای پهنتر یا شیارهای ذوزنقهایشکل بهجای شیارهای موجی استفاده میشود. این مدلها با عصای سفید بهراحتی قابل تشخیصاند، اما با کف کفش، تنها در صورتی که فاصله بین شیارها بسیار زیاد باشد، احساس میشوند.
نقاط برجسته (نُپِن – Noppen)
از اواسط دهه 1990، در محلهایی مانند گذرگاههای عابر پیاده دارای چراغ راهنمایی از شاخصهای نقطهایشکل استفاده شده است. این نقاط برآمده نهتنها با عصای سفید بلکه با پا نیز قابل تشخیص هستند و به همین دلیل، برای هشدار و آگاهسازی بسیار مؤثرند.
نقاط برجسته معمولا به دو شکل تولید میشوند:
- نقاط نیمکرهای (Kugelkalotten)
- نقاط مخروطیکوتاه (Kegelstümpfe)
الگوی لوزیشکل (Rauten)
در برخی مناطق انشعاب خطوط راهنما، بهجای ساختارهای نقطهای، از ساختارهای لوزیشکل استفاده میشود که جهت حرکت را نشان میدهند.
این سیستمها به افراد دارای محدودیت بینایی کمک میکنند تا در محیطهای عمومی ایمنتر و مستقلتر حرکت کنند.
