پدیدهی بار الکتروستاتیک زمانی رخ میدهد که مواد با وضعیتهای ولتاژی مختلف از طریق اصطکاک بارگذاری میشوند. این پدیده به ویژه زمانی قابل مشاهده و توجه است که رطوبت هوا به شدت کاهش یافته باشد، یعنی به ویژه در آب و هوای خشک در طول زمستان.
کفپوشهایی که در اثر حرکت یک فرد در شرایط 25% رطوبت نسبی و دمای 23 درجه سلسیوس بار الکتریکی ≤ 2 کیلوولت ایجاد کنند، به عنوان آنتیاستاتیک یا ضد الکتریسیته ساکن شناخته میشوند. در این کفپوشها، اطمینان حاصل میشود که در عمل، حتی در ماههای سرد و خشک زمستانی، هیچ اختلال عملیاتی در دستگاههای الکترونیکی ایجاد نمیشود که مطابق با توصیههای انجمن مرکزی صنعت الکترونیک (ZVEI) طراحی شدهاند. در این دستگاهها اختلالات تنها زمانی باید رخ دهد که بار الکتریکی فرد به 5 کیلوولت برسد. اگر نیازهای بیشتری در مورد هدایت الکتریکی [Ableitfähigkeit] کفپوشها مطرح شود، مانند اتاقهایی که در آنها رایانهها سرویس میشوند، باید اندازهگیریهای مربوط به مقاومت انجام گیرد.
کفپوشهای الاستیک مانند لینولئوم، لاستیک و PVC به دلیل ویژگیهای خاص مواد خود، ضد الکتریسیته ساکن هستند. در مورد کفپوشهای نساجی، انواع مختلفی وجود دارد که انواع آنتیاستاتیک آن با ویژگی [Zusatzeignung] ضد الکتریسیته ساکن علامتگذاری شدهاند. اگر تمام این انواع کفپوش با چسب غیرهدایتپذیر نصب شوند، میتوانند به عنوان آنتیاستاتیک شناخته شوند. این کفپوشها نباید بیشتر از 2,000 ولت بار الکتریکی ایجاد کنند.
تعاریف طبق EN 14041:
- کفپوشهای آنتیاستاتیک: ولتاژ بدن ≤ ۲ کیلوولت
- کفپوشهای الکتروستاتیک هدایتپذیر: مقاومت عبوری ≤ ۱۰۹Ω (ISO 10965)
- کفپوشهای الکتریکی هدایتپذیر: مقاومت عبوری ≤ ۱۰۶Ω (ISO 10965)
کفپوشهای الاستیک مانند لینولئوم [Linoleum]، لاستیک یا PVC از طریق افزودن آنتیاستاتیکها به حالت هدایتپذیر (≤ 109Ω) تبدیل میشوند. همچنین، از طریق افزودن ذرات کربن، این کفپوشها به حالت الکتریکی هدایتپذیر (≤ 106Ω) تبدیل میشوند.
