اتاقهای عمل، اتاقهای با جراحی با فرکانس بالا، اتاقهای کامپیوتری یا سایر مناطقی که به ویژه نیاز به ایمنی بالایی دارند، به یک پوشش کف هدایتپذیر نیاز دارند تا تخلیه بارهای الکترواستاتیک را به طور کامل حذف کنند. طبق استاندارد EN 14041 برای کفپوشهای الاستیک، نساجی و لمینت – ویژگیهای اساسی و EN کفپوشهای الاستیک – تعیین مقاومت الکتریکی، کفپوشها به عنوان هدایتپذیر در نظر گرفته میشوند، اگر مقاومت عبوری یا مقاومت سطحی که معمولا اعلام میشود، کمتر یا مساوی ۱۰۹Ω باشد.
کفپوشهای نساجی، لاستیکی، وینیل و لینولئوم هدایتپذیر از سازندگان مختلف ارائه میشوند. همه آنها باید به طور صحیح به یک یا چند نقطه زمینی متصل شوند. این بدین معنا است که پوششها با چسب هدایتپذیر روی یک شبکه سیمی مسی یا بسته به نوع سازنده و نوع پوشش، حتی فقط با نوار مسی چسبانده میشوند. سپس تکنسین برق نوار مسی را طبق دستورالعملهای VDE به یک نقطه زمینی متصل میکند.
برخی از سازندگان نیز کفپوشهای پلاستیکی هدایتپذیر را ارائه میدهند که دارای پشت هدایتپذیر (پشت مشکی هدایتپذیر) هستند. این پوششها، در صورتی که از سوی سازنده تایید شده باشند، میتوانند فقط با چسبهای معمولی روی نوار مسی چسبانده شوند. استثناهایی از این قاعده شامل سطوح زیرسازی بسیار خشک یا عایق مانند تختههای فیبر، زیرسازیهای خشک، آسفالت ریخته شده، سیستمهای گرمایش از کف [Fußbodenheizung] یا سطوح زیرسازی که با رزین اپوکسی پیشپردازش شدهاند، هستند. برای این سطوح، استفاده از چسب هدایتپذیر ضروری است.
این که آیا چسب هدایتپذیر ضروری است یا خیر، بستگی به نوع پوشش کف دارد. معمولا الزامات برای نصب هدایتپذیر صحیح در دستورالعمل نصب همان پوشش ذکر شده است. باید توجه داشت که تخلیه بارهای الکترواستاتیک تنها زمانی امکانپذیر است که تمام لایهها و مواد پوشش به طور پیوسته هدایتپذیر باشند.
تعاریف طبق EN 14041:
