فرشهای متناسب با اندازههای خاص فرشهایی هستند که به صورت آزاد روی زمین قرار میگیرند و به عنوان قالیچه راهرو، گالری،کفپوش، پادری یا قالیچه استفاده میشوند. برخلاف فرشهای متری که به آنها فرشهای پوششی نیز گفته میشود، این فرشها دارای حاشیه یا الگوی مشخص در اطراف خود هستند. این فرشها میتوانند به روشهای مختلفی مانند بافندگی، بافت، تافتینگ، گرهزنی یا دیگر روشها تولید شوند و به عنوان پوششهای ثانویه شناخته میشوند. چه به صورت تولید انبوه و چه دستساز، فرشها با اندازههای خاص فضا را ساختاردهی میکنند، آکوستیک [Akustik] خوبی ایجاد میکنند و محیط را گرم نگه میدارند. به طور خلاصه، یک فرش [Teppich] با اندازه خاص فضاهای عبوری را به فضاهای اقامتی تبدیل میکند. به طور فزایندهای، طراحان معاصر فرشهای متناسب با اندازههای خاص طراحی میکنند، از جمله سبین مارسلایس، سباستین هرکنر، پاتریشیا اورکیولا و بثان لورا وود.
هرچه زندگی دیجیتالتر میشود، بیشتر به دنبال تجربههای حسی هستیم. به ویژه پارچههایی مانند فرشها برای ایجاد فضاهای دلپذیر و راحت مناسب هستند. فرش دستساز با اندازه خاص به ویژه در طراحی داخلی معاصر محبوباند. جذابیت آنها در ردپایهای قابل مشاهده از فرآیند تولید، اشتباهات کوچک و ناتمام بودن آنها است. کارولین اشمیدباور، شریک طراح و رئیس بخش تحقیق در دفتر معماری Coop Himmelb(l)au در وین تاکید میکند که «زمین همیشه مهمتر میشود، زیرا در دنیای امروز همه چیز از لمس کردن جدا شده است.» پیرو لیسونی، معمار و طراح ایتالیایی، حتی یک قدم فراتر میرود: برای او، کف به عنوان حس ششم، مهمترین سطح یک فضا است و نقطه شروع برای طراحی داخلی کل فضا به حساب میآید. احیای فرش دستساز همزمان با بازگشت به هنرهای دستی است، زیرا چیزی که به دست ساخته میشود، تاثیر بیشتری از محصولاتی که توسط ماشینها ساخته شدهاند دارد. همانطور که یورگن دالمانس از Rug Star میگوید: «فرشها فضاهای روحی در دکوراسیون ما هستند که هیچ خانهای نباید از آنها بیبهره باشد. این خواستهای است برای کند کردن سرعت زندگی و دستیابی به یک ثبات که از سطح ظاهر نمیآید.»
