پلهای حرارتی، نواحیای در پوستهی ساختمان هستند که مقاومت آنها در برابر عبور گرما بهمراتب کمتر از دیوارها یا سقفهای مجاور است. این نواحی دمای سطح داخلی پایینتری دارند و باعث خروج بیشتر گرما در آن نقطه میشوند. سطوح سرد حاصل از این وضعیت میتوانند باعث تقطیر بخار هوای مرطوب داخل ساختمان شده و بهتدریج منجر به آسیبهای ناشی از رطوبت، مانند کپکزدگی شوند.
پلهای حرارتی به سه دستهی اصلی تقسیم میشوند:
- پلهای حرارتی ناشی از جنس مصالح: زمانی بهوجود میآیند که لایهای از مصالح با رسانایی گرمایی بالا (مانند فلز) درون یا بین لایههای مختلف دیوار یا سقف قرار گیرد. مانند تیرهای فلزی در سقف یا ستونها و بستهای فلزی در دیوار خارجی.
- پلهای حرارتی ناشی از شکل هندسی: زمانی رخ میدهند که سطوح دریافتکنندهی گرما و سطوح انتقالدهندهی گرما ابعاد متفاوتی داشته باشند. این نوع به دو شکل خطی (مانند لبهی بام یا اتصال دیوار خارجی) و نقطهای (مانند گوشهی دیوار خارجی) تقسیم میشود.
- پلهای حرارتی ناشی از جریان همرفت: زمانی ایجاد میشوند که بهدلیل درزها، سوراخها یا عبور لولهها، نشت هوا از فضای گرم به سرد صورت گیرد و گرما بههمراه هوا یا گازها از ساختمان خارج شود. این نوع از پلهای حرارتی اغلب نتیجهی اجرای ناقص و بیدرز نبودن اجزای پوستهی ساختمان است.
پیشگیری از ایجاد این پلها، یکی از اصول مهم در طراحی ساختمانهای بهینه از نظر مصرف انرژی و جلوگیری از آسیبهای ناشی از رطوبت است.
