مواد دیرگیر، افزودنیهایی بهشکل پودر یا محلول هستند که هنگام تهیهی بتن به مخلوط افزوده میشوند. این مواد، فرآیند آبگیری سیمان [Hydratation] را کند میکنند و در نتیجه، زمان گیرش اولیهی بتن را به تأخیر میاندازند. این ویژگی باعث میشود زمان کار با بتن تا چند ساعت افزایش یابد. اگر این زمان حداقل سه ساعت باشد، بتن حاصل بهعنوان بتن دیرگیر شناخته میشود. این ویژگی بهویژه زمانی مفید است که بتن تازه باید مسیر طولانیتری تا محل اجرا طی کند، مانند در مورد بتن آماده [Transportbeton].
علاوه بر این، استفاده از مواد دیرگیر باعث میشود افزایش دمای ناشی از واکنش شیمیایی بتن، یعنی گرمای آبگیری [Hydratationswärme]، در مراحل ابتدایی کمتر باشد و در عوض در مدت زمان طولانیتری باقی بماند. در نتیجه، خطر بروز ترکهای حرارتی کاهش مییابد؛ موضوعی که در بتنریزیهای حجیم مثل پلها یا فونداسیونهای یکپارچه اهمیت بالایی دارد.
همچنین، استفاده از این مواد در شرایطی که دمای محیط بالا باشد، بتنریزی را آسانتر میکند.
