برای آنکه سازه نهایی به شکل و فرم مورد نظر برسد، تغییرشکل اجزای بتنی و کل سازه در مرحله طراحی از پیش در نظر گرفته میشود.
پیشبرآمدگی (Überhöhung) به نوعی پیشتغییرشکل در تیرها و دالهای بتنی گفته میشود، بهطوریکه این اعضا پیش از وارد شدن بار نهایی، به صورت محدود و حسابشده به سمت بالا خم میشوند.
مقدار این پیشبرآمدگی باید برابر یا نزدیک به میزان خمش پیشبینیشده عضو تحت بار نهایی باشد.
در ابتدا محاسبه میشود که عضو مورد نظر (مثلا تیر یا دال) در اثر بارهای وارده، چهمقدار دچار خمش خواهد شد. سپس قالببندی (شالوده موقت) به گونهای انجام میشود که عضو در جهت مخالف این خمش انحنادار شود.
پس از آنکه عضو بتنی به مقاومت خودبر (یا خودایستا) رسید، طی چند هفته تیرها یا دالها بهصورت تدریجی و کنترلشده پایین آورده میشوند. این روش از بروز ترک ناشی از آزادسازی ناگهانی قالب جلوگیری میکند.
در قطعات پیشساخته بتنی، بیشترین خمش در لحظهای اتفاق میافتد که دالها یا تیرها روی تکیهگاهها قرار میگیرند. بنابراین در محاسبه پیشبرآمدگی، باید تاریخچه بارگذاری [Belastungsgeschichte] نیز در نظر گرفته شود.
