در این واکنش شیمیایی، برخی از اجزای حساس به قلیا در دانههای سنگی تحت تاثیر رطوبت، با محلول قلیایی حفرهای بتن سختشده واکنش داده و ژلهای قلیایی-سیلیکاتی تولید میکنند که خاصیت تورم دارند. این فرآیند منجر به ایجاد فشار در درون قطعه بتن سازهای شده و میتواند به ایجاد ترکهایی منجر شود. برای جلوگیری از این واکنشهای مضر که به نام سرطان بتن نیز شناخته میشود، دانههای سنگی طبق دستورالعمل DAfStb برای اقدامات پیشگیرانه در برابر واکنشهای مضر قلیا در بتن (دستورالعمل قلیا) به کلاسهای حساسیت به قلیا تقسیمبندی میشوند. با توجه به میزان رطوبت مورد انتظار برای قطعه بتن سازهای طراحیشده (کلاس رطوبت) و مقدار سیمان موجود، میتوان تعیین کرد که آیا استفاده از دانه سنگی [Gesteinskörnung] خاص بیخطر است، آیا باید آن را جایگزین کرد یا انتخاب سیمان با میزان قلیای موثر پایین (سیمان Na) میتواند مشکل را حل کند.
