اصطلاح بازیابی حرارت (WRG) به مجموعهای از روشها اشاره دارد که در آنها انرژی گرمایی موجود در جریانهای خروجی از یک فرایند، دوباره قابل استفاده میشود. رایجترین نمونه، استفاده از گرمای هوای خروجی در زمستان برای گرمکردن هوای ورودی به ساختمان است. بازیابی حرارت به عنوان نوعی انرژی تجدیدپذیر شناخته میشود.
گرما از هوای خروجی:
در روش مستقیم، انتقال گرما از هوای گرم خروجی به هوای سرد ورودی بهکمک مبدل حرارتی انجام میشود و تنها مقدار اندکی انرژی اولیه برای بهجریانانداختن هوا نیاز است. در این روش، مقدار گرمای بازیابیشده میتواند بیش از ده برابر انرژی مصرفشده برای انتقال هوا باشد. در روش غیرمستقیم که از پمپ حرارتی برای استفاده از گرمای هوای خروجی استفاده میشود، میزان بیشتری انرژی الکتریکی مصرف میگردد و بازده نهایی (نسبت به انرژی اولیه) حدود ۱ یا کمی بیشتر است—که بهمراتب کمتر از روش مستقیم است.
گرما از فاضلاب:
استفاده از گرمای موجود در فاضلاب شهری هنوز کاربرد محدودی دارد، اما برای گرمایش فضا و آب گرم مصرفی از نظر اقتصادی و زیستمحیطی بسیار مفید است. این روش میتواند در مواردی مانند استخرها، ساختمانهای عمومی و حتی خانههای مسکونی بهکار گرفته شود.
گرما از هوای فشرده:
در صنایع، هوای فشرده و انرژی ذخیرهشده در آن بهطور گسترده برای تولید گرما استفاده میشود. دلیل آن این است که گرمای تولیدشده توسط کمپرسورها را میتوان با صرف هزینهی کم برای گرمایش بازیابی کرد. با اینکه نصب این سیستمها ممکن است نیاز به سرمایهگذاری اولیه بیشتری داشته باشد، در بلندمدت موجب صرفهجویی قابل توجهی در مصرف انرژی میشود.
