جاذبهای صدا (برگرفته از واژه لاتین absorbeo بهمعنای جذب کردن یا بلعیدن) برای بهبود ویژگیهای آکوستیکی فضاها استفاده میشوند. این کار با افزایش مساحت معادل جذب صدا (A) انجام میگیرد. در بیشتر موارد، سطوحی از سقف یا دیوار با مواد جاذب صدا پوشانده میشوند. در برخی موارد دیگر، از اجسام جاذب مجزا یا حفرههای موجود در فضا استفاده میشود.
اغلب جاذبهایی که در عمل بهکار میروند، در یکی از دو گروه زیر قرار میگیرند یا ترکیبی از هر دو هستند:
جاذبهای متخلخل (poröse Schallabsorber): این نوع پرکاربردتر است و شامل موادی مانند الیاف معدنی یا طبیعی، فومهای پلیمری مانند فوم آکوستیک، پردههای پارچهای و سایر مواد نرم و نفوذپذیر میشود. این مواد صدا را از طریق اصطکاک در ساختار متخلخل خود جذب میکنند.
رزوناتورها (Resonatoren): این گروه شامل جاذبهایی است که با ایجاد رزونانس صوتی، امواج صدا را جذب میکنند. از انواع رایج آن میتوان به صفحات ارتعاشی (Plattenschwinger)، صفحات سوراخدار (Lochplattenschwinger) و رزوناتور هلمهولتز (Helmholtzresonator) اشاره کرد.
معیار اصلی برای سنجش عملکرد این جاذبها، درجه جذب صدا [Schallabsorptionsgrad] (α) است، که نشان میدهد یک ماده تا چه اندازه توانایی جذب انرژی صوتی را دارد.
