وان ها به صورت استاندارد، مستطیل شکل هستند و باید حداقل 170 سانتیمتر (بهتر است 180 سانتیمتر) طول و 75 سانتیمتر عرض داشته باشند. وانهای بزرگ تا 210 سانتیمتر طول دارند.
امروزه وانها به شکل گرد، بیضی، مستطیلی، فرم بدنی و به صورت وانهای مستقل یا توکار تولید می شوند که از نظر صرفهجویی در فضا، نسخههای گوشهای مناسب ترند.
وانهای کوتاه یا وانهای پله ای (Stufenwanne) که تا 160 سانتیمتر طول دارند و فقط برای حمامهای نشسته مناسب هستند، معمولا به عنوان وانهای ترکیبی برای حمامهای کوچک استفاده می شوند که نه تنها از پاشیدن آب جلوگیری میکنند بلکه میتوان از آنها به عنوان دوش نیز استفاده کرد.
وانهای فرم بدنی با توجه به ارگونومی بدن انسان طراحی شدهاند و دارای تکیهگاههای دست و پا و همچنین تکیهگاههای سر یکپارچه هستند.
رایجترین مواد برای وانها عبارتند از: لعاب فولادی (Stahlemaille)، آکریلیک بهداشتی [Sanitäracryl] ، کواریل [Quaryl] و استاریلان [Starylan]. دورالموند [Duralmond]نیز یکی از این مواد است که هنوز بهطور گسترده استفاده نمیشود. چدن (Gusseisen)، شیشه [Glas]و مواد طبیعی مانند چوب کمتر مورد استفاده قرار میگیرند.
