بتن باریت، نامگذاری شده بر اساس ماده معدنی باریت، یکی از بتنهای سنگین [Schwerbetonen] است که با چگالی خام حداقل 2800 کیلوگرم بر متر مکعب شناخته میشود. این بتن به دلیل ویژگی کاهش نفوذپذیری اشعه، کاربرد گستردهای در ساخت دیوارهای اتاقهای رادیولوژی بیمارستانها، مراکز پرتودرمانی و صنایع مرتبط با راکتور دارد. به همین دلیل، به آن بتن محافظ اشعه یا بتن ضد تابش نیز گفته میشود.
ساختار و ترکیب بتن باریت بر اساس استاندارد DIN 25413 (طبقهبندی بتنهای حفاظتی بر اساس عناصر تشکیلدهنده و حفاظت در برابر تابش نوترونی) تعیین شده و نظارت بر کیفیت آن طبق استاندارد DIN 12620 (سنگدانههای بتن) انجام میشود.
