وت یک سطح شیبدار مثلثیشکل در محل اتصال تکیهگاهها است که معمولا بهصورت گسترشیافته در پایههایی با عرض یکنواخت دیده میشود و در محل گذار از ستون یا پایه به سقف یا دیوار اجرا میگردد. این عنصر باعث میشود نیروها بهصورت یکنواختتری انتقال یابند، که از نظر سازهای و اقتصادی مزیتی مهم محسوب میشود و از نظر زیباییشناسی نیز جلوه ی بهتری دارد.
در سازههای فلزی، استفاده از این عنصر رایجتر است، در حالیکه در بتن مسلح کمتر به کار میرود، زیرا هزینه ی قالببندی آن بالاتر است. از نظر سازهای، این عناصر مانند گوشههای قاب (کُنجسازهای) تحلیل میشوند.
