VOB در کنار قانون مدنی آلمان (BGB)، مبنای حقوقی اصلی برای تمام روابط حقوقی در حوزه ی ساختوساز محسوب می شود. این مجموعه نخستین بار در سال 1923 معرفی شد. اگرچه VOB نه یک قانون و نه یک آیین نامه رسمی است، اما در صورت توافق میان طرف ها، توسط تمام افراد درگیر در پروژه های ساختمانی پذیرفته می شود. برای کارفرمایان دولتی استفاده از آن الزامی است، در حالی که برای کارفرمایان خصوصی اختیاری است.
VOB از سه بخش تشکیل شده است:
- بخش A: نحوه ی واگذاری خدمات ساختمانی از مرحله ی مناقصه تا عقد قرارداد نهایی را مشخص می کند.
- بخش B: شرایط مربوط به تحویل پروژه، پرداخت ها، و نحوه ی برخورد با مواردی همچون نقایص، گارانتی و تخلفات قراردادی را تنظیم می کند.
- بخش C: شامل مجموعه ای از شرایط فنی قراردادی (ATV) است که استانداردهای فنی هر حوزه ی تخصصی را بیان می کنند و ساختار یکسانی دارند.
برای مثال، در حوزه ی یراق آلات، ATV مربوط به کارهای یراق کاری وجود دارد که هم زمان یک استاندارد DIN نیز هست و حتی بدون توافق خاص نیز معتبر به شمار می رود.
