برای جلوگیری از ایجاد لایه های لغزنده توسط مواد خمیری یا الیافی مانند چربی، گوشت یا باقی مانده های گیاهی، در برخی فضاها استفاده از کاشی های خاص [Fliesen] الزامی است. این کاشی ها نه تنها باید دارای سطح ضد لغزش باشند، بلکه باید فضای کوچکی به نام فضای جابه جایی (Verdrängungsraum) در زیر سطح راه رفتن ایجاد کنند.
سطح این کاشی ها کاملا صاف نیست، بلکه با شیارها یا فرورفتگی های ریز قطع شده است؛ به طوری که در زمان راه رفتن، وجود این فضاها احساس نمی شود. حجم این فضاها در هر دسی متر مربع به صورت استاندارد با شاخص هایی مانند V 4، V 6، V 8 یا V 10 مشخص می شود. اگرچه عمق این پروفیل ها طبق استاندارد تعریف شده، طراحی ظاهری آن ها می تواند شامل اشکال هندسی مانند مربع، مثلث یا حتی فرم های آزاد باشد.
