شیشههای متغیر رنگ با تغییر کنترلشده میزان عبور نور، مقدار بیشتری یا کمتری نور را از خود عبور میدهند و در این فرآیند، رنگ آنها نیز تغییر میکند. عملکرد آنها شبیه به شیشههای ضد آفتاب [Sonnenschutzglas] است، با این تفاوت که تغییر رنگ در آنها موقتی است. این شیشهها شامل انواع الکتروکرومیک و گازکرومیک میشوند.
شیشههای الکتروکرومیک از دو لایه شیشه تشکیل شدهاند که با یک لایه نازک پلیمری رسانا به یکدیگر متصلاند و سطح داخلی آنها با پوشش اکسیدی پوشانده شده است. هنگام اعمال ولتاژ، که معمولا در اثر تابش مستقیم خورشید ایجاد میشود، شیشه به رنگ آبی مایل به خاکستری تغییر رنگ میدهد و میزان عبور نور و انرژی را کاهش میدهد. در شیشههای گازکرومیک نیز، تزریق گاز در فضای میانی شیشه باعث ایجاد همین تغییر رنگ میشود، و این فرآیند نیز نیاز به ولتاژ دارد.
مزیت این شیشهها در این است که فقط در صورت نیاز تغییر رنگ میدهند، در حالی که شیشههای ضد آفتاب [Blendung] را بهطور دائمی کاهش میدهند و میزان ورود نور طبیعی را در تمام طول سال محدود میکنند. با این حال، از معایب سیستمهای متغیر رنگ، کند بودن واکنش آنهاست: هنگام تابش شدید، حدود 20 دقیقه طول میکشد تا به بیشترین تیرگی برسند و برای بازگشت به وضعیت اولیه نیز همین زمان لازم است.
