Opus caementitium که بیش از 2000 سال پیش توسط رومیها توسعه یافته است، بهعنوان پیشساز بتن امروزی شناخته میشود. این مصالح ساختمانی از ترکیب سنگها، شن و آهک پخته شده به همراه افزودنی پوزولان ساخته میشد. فقط با اضافه کردن پوزولان [Puzzolane] ، اپوس کامنتیتیوم خواص هیدرولیکی خاصی به دست میآورد که پس از تماس با آب، به سنگی مقاوم در برابر فشار سخت میشد.
در روم باستان، این مصالح عمدتا برای ساخت فونداسیون بناها، خطوط انتقال آب و موجشکنهای بندر استفاده میشد. همچنین بخشهای بزرگی از کولوسئوم و پانتئون با کمک همین بتن رومی ساخته شدند. با اختراع اپوس کامنتیتیوم، دیگر نیازی به سنگتراشی سخت طبیعی نبود و قالبها میتوانستند بهصورت ریختهگری ساخته شوند.
