محدودکنندههای بازشو تجهیزاتی هستند (معمولا بهصورت یراقآلات) که روی پنجرهها یا درهای پنجرهای نصب میشوند و وظیفهی آنها محدود کردن زاویه باز شدن لنگه پنجره [Fenster] تا یک موقعیت از پیش تعیینشده است.
الزامات استاندارد برای این تجهیزات در استاندارد DIN EN 13126-5 با عنوان «یراقآلات ساختمانی – یراقآلات برای پنجرهها و درهای پنجرهای – الزامات و روشهای آزمون: تجهیزات محدودکننده زاویه بازشو» تعریف شدهاند.
بهطور کلی، میتوان بین دو نوع محدودکننده بازشو تمایز قائل شد:
-
محدودکنندههای ساده که فقط برای تثبیت موقعیت لنگه پنجره، مثلا برای تهویه استفاده میشوند.
-
محدودکنندههایی با الزامات ایمنی کودک، که در این نوع، حداکثر بازشوی مجاز پنجره نباید از 89 میلیمتر تجاوز کند. این الزامات مطابق با استاندارد DIN EN 16281 تعیین شدهاند، با عنوان:
«محصولات ایمنی کودک – قفلهای ایمنی قابل نصب توسط مصرفکننده برای پنجرهها و درهای بالکنی – الزامات ایمنی و روشهای آزمون».
