گاز طبیعی در مقایسه با گاز شهری که قبلا استفاده میشد، تقریبا بیبو است. برای اینکه نشتهای خطرناک گاز در تاسیسات و لولهکشیهای داخل ساختمان به موقع تشخیص داده شوند، گاز طبیعی در شبکههای توزیع بهصورت مصنوعی با مواد معطر و بوی نامطبوع ترکیب میشود. این فرآیند را «بوگذاری» مینامند.
ماده معطری که استفاده میشود باید بویی هشداردهنده و قابل تشخیص داشته باشد که باعث جلب توجه شود. تا کنون عمدتا ترکیبات آلی حاوی گوگرد که بوی تخممرغ گندیده را تداعی میکنند، به کار رفته است. به دلایل فنی و زیستمحیطی، در سالهای اخیر گرایش به استفاده از مواد بوگذاری کمگوگرد با بوی مشابه حلالها افزایش یافته است. زیرا مواد سنتی حاوی ترکیبات گوگردی میتوانند بهعنوان مثال در دستگاههای گرمایی با پیل سوختی، کاتالیزورهای بهکار رفته را تخریب کنند و در مبدلهای حرارتی دستگاههای گازسوز با بازده بالا موجب خوردگی شوند.
تکنولوژی و کنترل بوگذاری مطابق با مقررات فنی در «دفترچه کاری DVGW G 280 (A): بوگذاری گاز» تعیین شده است.
