تابش مادون قرمز (IR) به نوسانات الکترومغناطیسیای گفته میشود که در محدودهای بین نور مرئی و امواج بلندتر قرار دارند، با طولموجی در بازه 780 نانومتر تا 1 میلیمتر. این تابش برای چشم انسان نامرئی است. نور مادون قرمز فقط درون فضاهای بسته منتشر میشود، از سطوح روشن بهخوبی بازتاب مییابد و در برخی موارد حتی از شیشه نیز عبور میکند. در نتیجه، رفتاری مشابه نور مرئی دارد. یکی از کاربردهای رایج آن، استفاده در کنترلهای از راه دور تلویزیون است.
سیستمهایی مانند چشمالکترونیک، کنترلهای مادون قرمز و اپتوکوپلرها معمولا در بازه 880 تا 950 نانومتر فعالیت میکنند، چراکه فتودیودها و ترانزیستورهای نوری مبتنی بر سیلیکون در این طولموج بیشترین حساسیت را دارند.
برای انتقال سیگنال، بهویژه در فناوریهای ایمنی، تابش مادون قرمز در کنار سایر روشها مورد استفاده قرار میگیرد. مزیت آن در این است که به دلیل نامرئی بودن، باعث اختلال بصری نمیشود و همچنین حساسیت بسیار کمی به نویز یا اختلالات محیطی دارد.
در تاسیسات ساختمانی، استفاده از نور مادون قرمز برای انتقال سیگنالهای کنترلی نسبتا محدود است، زیرا برای برقراری ارتباط بین فرستنده و گیرنده، نیاز به وجود خط دید مستقیم وجود دارد.
