پرتوافکنهای مادون قرمز منابع نوریای هستند که بیشتر یا کاملا در طیف مادون قرمز نزدیک تابش میکنند و نورشان برای چشم انسان قابل دیدن نیست. در گذشته عمدتا از پروژکتورهای هالوژنی معمولی و LEDهای پهنپهن با فیلترهای مسدودکننده استفاده میشد. اخیرا، پرتوافکنهای لیزری با تابش باریکدامنه و دارای لنز زوم، که نور بسیار پرقدرتی تولید میکنند و نسبت به انواع قبلی با مصرف برق کمتر کارآمدتر هستند، بیشتر به کار میروند.
اشیایی که توسط پرتوافکن مادون قرمز روشن میشوند، میتوانند توسط دوربینهای CCD یا دوربینهای حساس به نور [Restlicht-Kamera] باقیمانده مشاهده شوند. تصاویر ثبت شده توسط این دوربینها به راحتی روی دستگاههای ویدئویی ضبط میشوند و کمکم جایگزین دوربینهای عکاسی با فیلمهای مخصوص مادون قرمز شدهاند.
