حفاظت در برابر آتشسوزی، که معمولا به معنای استفاده از نیروهای آتشنشانی برای اطفا حریق است، باید در مواقع اضطراری بهطور موثر عمل کند. از این رو، الزامات مربوط به مسیرهای دسترسی، ورودی و عبور بهطور دقیق مشخص شدهاند. مقررات ساختوساز نمونه [Musterbauordnung] (MBO) در این زمینه بهطور کلی بیان میکند که در بند § 5 دسترسیها و مسیرهای عبور در املاک آمده است: «مسیرهای دسترسی و عبور، سطوح استقرار و سطوح حرکت باید برای خودروهای آتشنشانی بهطور کافی مستحکم و قابل تحمل باشند (…)». الزامات دقیقتری برای سطوح استقرار بهویژه برای خودروهای بلند مرتبه و نردبانهای دستی در دستورالعملهای نمونه برای سطوح مورد نیاز آتشنشانی (MRFIFw) و همچنین در دستورالعملها و بخشنامههای اجرایی شهرداریها مشخص شدهاند.
برای عملیات اطفا حریق و نجات، باید سطوح استقرار طراحی، اجرا، شناسایی و در گزارش ایمنی آتشسوزی ذکر شوند. این سطوح برای استقرار خودروهای اطفا حریق و بلند مرتبه در کنار نماهای ساختمانها و همچنین برای دسترسی به نقاط نجات در طبقات بالاتر برنامهریزی شدهاند. دسترسی، ابعاد و ویژگیهای سطح زمین باید با توجه به شعاعهای چرخش و وزن خودروهای نجات طراحی شوند. معمولا باید سطح استقرار حداقل 3,50 متر باشد، بهعلاوه یک نوار به عرض حداقل 2,00 متر (چیدمان موازی با نما) یا از هر طرف حداقل 1,25 متر (چیدمان عمود بر نما). شیب سطح استقرار نباید بیشتر از 5 درصد باشد.
اگر مسیرهای نجات دوم مانند پنجرهها یا بالکنها وجود داشته باشند، باید در این نواحی سطحی به ابعاد حداقل 3,00 3,00x متر برای استفاده از نردبانهای نجات دستی در نظر گرفته شود. این سطوح باید بهگونهای طراحی شوند که استقرار ایمن و پایدار را فراهم کنند.
