کراکله میتواند به دو شکل متفاوت ظاهر شود. از یک سو بهعنوان نشانهای از آسیب شناخته میشود و از سوی دیگر یک شیوهی تزئینی برای طراحی سطح کاشی بهشمار میرود.
نشانهی آسیب: بر اثر تغییر شکل بدنهی کاشی [Scherben] در طول زمان، در لعاب [Glasur] که انعطافپذیری کمتری دارد، ترکهای ریز و شکستگیهایی ایجاد میشود که به آنها کراکله گفته میشود. این پدیده در واقع ناخواسته است و با استفاده از لعابهای مدرن دیگر بهندرت دیده میشود. همچنین ترکهایی که هنگام خشک شدن لایهی زیرین کف (مانند ملات) ایجاد میشوند نیز گاهی کراکله نامیده میشوند و باعث ناپایداری ساختار آن میگردند.
شیوهی تزئینی: در کاشیهای تزئینی [Dekorfliesen] یا نوارهای حاشیهای [Bordüren]، ایجاد ترکهای کراکله یا همان ترکدار کردن سطح، یک روش طراحی است برای ایجاد حس کهنگی. برای این منظور یا لعاب [Glasur] را با مواد افزودنی خاص ترکیب میکنند تا در زمان پخت [Brand]، این ساختار ترکدار شکل بگیرد، یا سطح کاشی را با لاکی مخصوص میپوشانند که در زمان خشک شدن ترک میخورد و ظاهر لعاب ترکخورده را شبیهسازی میکند.
