دیوار خشک از سنگهای درهم قفلشده ساخته میشود که بدون استفاده از ملات [Mörtel] روی هم چیده میشوند. این روش، قدیمیترین شیوهی ساخت دیوارهای سنگی است. امروزه دیوارهای خشک بیشتر در محوطهسازی و باغسازی برای ایجاد تراسهای پلکانی به کار میروند.
این دیوارها زیستگاه طبیعی بسیاری از گیاهان و جانوران هستند. در درزهای بین سنگها، گیاهان خاصی رشد میکنند و جانورانی مانند مارمولکها، وزغها، زنبورهای وحشی و سوسکهای زمینی در آن زندگی میکنند.
در گذشته، دیوار خشک در ساخت خانهها، چاهها، سیستمهای آبیاری، دیوارهای کشاورزی و استحکامات دفاعی نیز مورد استفاده قرار میگرفت.
در سال 2018، دیوارچینی خشک بهعنوان میراث فرهنگی ناملموس بشری در فهرست یونسکو ثبت شد.
