این کاشیها که به آنها کاشیهای فشرده خشک (Trockengepresste Einzelfliesen) نیز گفته میشود، محصولاتی هستند که در دماهای بین 950 تا 1100 درجه سانتیگراد پخته میشوند. بدنه این کاشیها معمولا از خاک رس سفید یا قرمز تشکیل شده و به دلیل عدم سینتر (Sintering) کامل، دارای حفره های زیادی هستند. این ویژگی منجر به جذب آب زیاد [Wasseraufnahmefähigkeit]، بیش از 10درصد از حجم کاشی میشود.
برای جلوگیری از نفوذ آب و ایجاد خاصیت ضدآب، یک لعاب [Glasur] روی سطح کاشی در طی فرآیند دوم پخت [Brand] که به آن روش دو مرحلهای ذوب [Zweibrandverfahren] نیز میگویند، ایجاد میکنند. این لعاب باعث میشود که سطح کاشیها در برابر رطوبت مقاوم باشند، اما باید توجه داشت که بدنه کاشی ها همچنان قادر به جذب رطوبت از زیر هستند. بنابراین، این کاشیها برای استفاده در فضاهای بیرونی مناسب نیستند، زیرا آب جذبشده در دماهای پایین میتواند موجب یخزدگی و شکستگی بدنه کاشی شود.
لعاب استفادهشده بر روی این کاشیها [Fliesen] معمولا نرم است و مقاومت مکانیکی کمتری دارد، به همین دلیل استفاده اصلی آنها محدود به دیوارهای آشپزخانه و حمام است.
کاشیهای سفالی مناسب برای کف، با یک نماد پا (Fußsymbol) مشخص میشوند. این نوع کاشیها، به ویژه کاشیهای سفالی بدون لعاب که تحت عنوان تراکوتا (Terracotta) شناخته میشوند، در بازار داخلی بسیار محبوب هستند و به عنوان پوشش کف [Bodenbelag] در فضاهای داخلی مورد استفاده قرار میگیرند.
