پوشش بتنی یا لایه پوششی بتن به فاصله بین سطح بیرونی بتن و میلگردهای مسلحکننده [Bewehrung] اطلاق میشود. این پوشش با داشتن ابعاد کافی، وظایف زیر را بر عهده دارد:
- محافظت از میلگردها در برابر خوردگی ناشی از عوامل محیطی،
- افزایش مقاومت در برابر آتشسوزی،
- اطمینان از اتصال مناسب و پایدار بین بتن و میلگرد.
حداقل ابعاد پوشش بتنی بر اساس کلاس محیطی [Expositionsklasse]، نوع میلگرد و مدت زمان مقاومت مورد نیاز در برابر آتش تعیین میشود. استاندارد مرجع در این زمینه، DIN EN 1992-1-1 است که معیارها و الزامات لازم برای طراحی و اجرای صحیح پوشش بتنی را مشخص میکند.
